‘Aşk için öldürdüm!’ diye haykırmıştı… ‘Mafya anası’ Pupetta’nın film gibi hayatı

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sanık sandalyesinde oturan genç bayan, duruşmanın ortasında avazı çıktığı kadar bağırmıştı, “Aşk için öldürdüm” diye.

Kocasını öldürten cürüm örgütü başkanını sıcak bir Ağustos günü bir kahvehaneden çıkarken yakalamış ve intikamını almıştı. İntikam ne söz; adamın üzerine 29 mermi yağdırmıştı. (Polisin yaptığı açıklamada bu kadar kurşunla birkaç kalem pil imal edilebileceği belirtiliyordu.)

Adı Assunta Maresca’ydı. İtalya’nın güneyinde, Napoli’de Castellammare di Stabia’da doğup büyümüştü. Daha çocuk yaştan itibaren herkesin dönüp baktığı, yarışlarla tescillenmiş bir hoşluğu vardı Maresca’nın. Çevresindeki herkes “Pupetta” diyordu ona, yani küçük oyuncak bebek.

Napoli mafyasının yıldızı parlayan genç başkanlarından Pasquale Simonetti de Maresca’nın hoşluğuna kayıtsız kalamamıştı haliyle. Onun üzere hata aleminde yükselmek isteyen bir adam için eksiksiz bir eş adayıydı Pupetta. Güzelliği bir yana, sustalı bıçakları maharetle kullanmasıyla nam salmış bir hata ailesinin kızıydı. Ateşli silahlar konusunda da çok yetenekliydi; “İki kaşının ortasından vuramayacağım amaç yok” diye övünüyordu.

1955 yılında evlendiler. Nikahtan 3 ay sonra Simonetti, Napoli’nin en büyük meydanında vurularak öldürüldü. İntikamını almak da o sırada gebe olan 18 yaşındaki Maresca’ya düştü.

Maresca, 10 yıl kadar cezaevinde kaldı. Dışarı çıktığında yalnızca genç bir dul değildi. Çünkü çoktan Napoli’nin hata aleminde bir kahramana dönüşmüştü. Ne olursa olsun eşinin yanından ayrılmamasıyla, geri adım atmamasıyla ünlenmiş ve geniş bir hayran kitlesine kavuşmuştu.

Napoli bölgesini denetim altında tutan Sicilya merkezli Camorra örgütünün hanım ağası olmuştu artık; “Leydi Camorra” diyorlardı ona. Duruşmaları sırasında cezaevi ile mahkeme salonu ortasında gidip gelirken, Camorra’nın öteki üyeleri (yani Camorristi’ler) geçtiği yollara çiçekler döküyordu. At otomobiliyle halkı selamlayan bir kraliyet ailesi üyesi üzereydi.

Geçtiğimiz günlerde raflarla buluşan bir kitap bu değişik bayanı bir sefer daha gündeme taşıdı. Gazeteci Barbie Latza Nadeau’nun kaleme aldığı “The Godmother: Murder, Vengeance, and the Bloody Struggle of Mafia Women” (Ana: Cinayet, İntikam ve Mafya Bayanlarının Kanlı Mücadelesi) isimli kitap, Maresca’nın ve başka bayan mafya önderlerinin ömürlerine daha evvel hiç görmediğimiz hallerde ışık tuttu.

Nadeau’nun, Maresca’yla 2019’un yaz aylarında yaptığı görüşmeleri ve bu genç bayanın efsaneye dönüşme sürecini anlattığı kısım da geçtiğimiz günlerde The Daily Beast’te yayımlandı. İşte 67 yıl evvel işlediği bir cinayetle ismini tarih kitaplarına yazdıran “oyuncak bebeğin”, inanılmaz detaylarla dolu hayat hikayesi…

* * * * *

Maresca siyah ojeyle boyanmış manikürlü tırnaklarını beyaz mermer masaya vuruyordu. Küçük ellerine, 80’lerindeki bir bayan için çok yumuşak görünen derisine, elinin üzerindeki yaşlılık lekelerine bakınca, bu parmakların bir vakitle gümüş renkli .38’lik bir Smith&Wesson’ın tetiğini çekmiş olduğuna inanmak güçtü.

Maresca, kocasının hasmına kurşunlar yağdırmıştı. Şüphesiz adam birkaç yerinden isabet aldıktan çabucak sonra ölmüştü lakin Maresca, kanlar içinde yatmakta olan cansız vücuda ateş etmeyi sürdürmüştü. (Kendi silahı boşalınca 13 yaşındaki erkek kardeşi Ciro’nun tabancasını alıp devam etmişti.)

Silahı hâlâ yatağının başucundaki çekmecede sakladığını söylüyordu. Lakin görmek isteyenlere göstermiyordu. Latifeyle karışık “Ben silahımı yerinden yalnızca kullanacağım vakit çıkarırım” demişti Nadeau’ya. İtidalli bir katil olması gerçeğinin ötesine geçebilenler için komik bir bayandı.

DAHA İLKOKULDAYKEN BİR KIZI BIÇAKLAMIŞTI

Babası, mafya hiyerarşisinde en üst sıralarda değildi tahminen lakin kıymetli bir çete reisiydi. Castellammare di Stabia ve komşusu birkaç ufak yerleşim yeri, onun kontrolündeydi. Hata aleminde tanınan ve hürmet duyulan bir adamdı. Uzmanlığı sigara kaçakçılığıydı. Savaş sonrası periyotta bu biçimde hayli yeterli para kazanmıştı.

Maresca ailesinin adamları Lampetielli diye tanınıyordu, yani şimşekler. Bu ismi insanları sustalı bıçakları kullanmaktaki maharetleri nedeniyle almışlardı.

Maresca’nın başının maddelerle birinci kaygıya girişi de bu türlü olmuştu. Daha ilkokuldayken bir öbür mahallî cürüm örgütü üyesinin kızını bıçaklamıştı. Bıçaklanan kız, ne olduysa apansız tabir vermekten vazgeçince, suçlamalar da düşürülmüştü. Yıllar sonra Maresca bu olayı abartılmış bir çocukluk münakaşası diye nitelendirecekti. Tabii bu durum daha ergenliğe girmeden silah kullanmayı bildiği gerçeğini değiştirmiyordu.

“Pupetta” lakabının hakkını veren çok hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan faydalanmaktan hiç kaçınmamıştı.

“Pupetta” lakabının hakkını veren çok hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan faydalanmaktan hiç kaçınmamıştı.

“FİYATLARIN BAŞKANI” YA DA KOCA PASQUALE

Dört erkek kardeşi, Maresca’yı etraflarındaki erkeklerin nahoş ilgisinden korumak için ellerinden geleni yapsalar da her vakit başarılı olamıyorlardı. Zira çok küçük yaştan itibaren hoşluğunu kullanarak istediği her şeyi yaptırabileceğini fark etmiş ve bu avantajından faydalanmaktan hiç geri durmamıştı.

Camorra’nın genç işverenlerinden Pasquale Simonetti’yi de bu türlü tavlamıştı. Etrafındaki herkesin Pasqualone ‘e Nola (Nolalı Koca Pasquale) diye nitelendirdiği Simonetti, isminin hakkını veriyordu. Dağ üzere bir adamdı, simsiyah saçları, yuvarlak bir çenesi, kalın bir boynu vardı. Uzunluğu 1.80’den fazlaydı. Pupetta yanında nitekim bir oyuncak bebek kadar ufak kalıyordu.

Klasik bir Camorra önderiydi. Varlıklıydı, şık giyiniyordu ve acımasızdı. Haraçla, zorlamayla, işlediği cinayetlerle yeraltı dünyasında saygınlık kazanmıştı. Maresca hayatına girmeden evvel “fiyatların başkanı” diye tanınıyordu. Camorra’nın zerzevat meyve üreticilerinden ve satıcıların aldığı haraç operasyonunu yönetim ediyordu. Napoli’nin verimli topraklarında üretilen domatesler, kabaklar, patatesler, şeftaliler ve limonlar o yıllarda yıllık 250 bin dolarlık (bugünün parasıyla 2,2 milyon dolar) kâr getiren bir bölümdü.

Simonetti, 1952 yılında Alfredo Maisto’yu öldürme teşebbüsünde bulunduğu gerekçesiyle 8 yıl mahpus cezası alarak cezaevine gönderildi. Geçmişte Simonetti’yle birlikte çalışan Maisto vakitle bağımsızlığını ilan edip bir rakibe dönüşmüştü.

Simonetti mahpusa girince, zerzevat fiyatları işinin idaresini adamlarından biri olan Antonio Esposito üstlendi. Esposito, mahpusta olduğu müddette Simonetti’ye hissesini ödeme kelamı vermişti. Gerçekten birinci birkaç ay bu kelamı tuttu fakat kısa müddet içinde para hırsı baskın geldi.

Simonetti, 8 yıllık cezasının 2’nci yılında hür bırakıldı. Yeni ispatlar ortaya çıktı söyleniyordu ancak yargıcın tehdit edilmiş ya da rüşvetle ikna edilmiş olması da mümkündü. Doğal olarak eski işinin başına dönmek ve zerzevat meyve haracını toplamaya kaldığı yerden devam etmek istemişti fakat Esposito iki yıldır kazandığı paradan kolay kolay vazgeçecek üzere değildi. Ne var ki Simonetti’nin başı öbür işlerle meşgul olduğundan yükselen tansiyonu fark edebilecek üzere değildi.

AŞKLARI MAHPUSTA MEKTUPLARLA BAŞLADI

Hapiste geçirdiği iki yılda çok değerli bir gerçeğin farkına varmıştı: Yalnız yaşamak istemiyordu. Başka mahkumların eşlerinin ve sevgililerinin ziyaretlerinin hayatlarını nasıl zenginleştirdiğini gözlemlemiş ve kendisi de birebir şeyi yaşamak istemişti. Maresca’yı mahpusa girmeden çok kısa bir müddet evvel kazandığı hoşluk yarışı sayesinde tanımış ve evlenmeyi başına koymuştu.

Hapse girdikten sonra mektuplaşmaya başladılar. Maresca’nın mektuplarına coşkulu karşılıklar veriyor, ömürlerini birlikte geçireceklerini yazıyordu. Serbest kaldıktan sonraki birkaç gün içinde Maresca’ya açık açık talip oldu. Öbür damat adaylarına hayır diyen ağabeyleri ise, Simonetti’nin yükselişinin kendilerine de yarar sağlayacağı fikriyle evliliğe yeşil ışık yaktı.

27 Nisan 1955’te, Maresca şimdi 17 yaşındayken, 500’den fazla konuğun katıldığı bir Katolik merasimiyle, dünya meskenine girdiler. Camorra örgütünün önde gelen isimlerinin katıldığı düğünde, gelin ve damada ufak bir servet edecek kadar çok ikram takıldı. Simonetti’nin Esposito ve Gaetano Orlando üzere rakipleri bile iki değerli cürüm ailesinin bağlayan bu nikâhı kutlamak için kiliseye gitmişti. Her şey harikaydı. Hayatın kolay olmayacağı muhakkaktı lakin en azında uzun yılları birlikte geçirecekler üzere görünüyordu.

Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.

Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.

Maresca’nın anlattığına nazaran cürüm aleminden uzaklaşıp daha az riskli bir iş yapmakta kararlıydılar. Lakin gerçekte bunu yapmaları neredeyse imkânsızdı. Hem düzgün bir iş bulmalarını sağlayacak marifetleri yoktu hem de kabahatle bu derece yakından bağı olan bireylere iş verme hamasetini gösterebilecek çok fazla insan yoktu. Zaten bu türlü kabahat ailelerinin, kendi yollarını çizmek isteyen çocuklarını sağ bıraktıkları da pek görülmemişti.

PORTAKAL SOYARKEN ÖLDÜRÜLDÜ

Düğünden 3 ay sonra Temmuz’un ortasında Simonetti, Napoli’de kent pazarının kurulduğu meydanın orta yerinde aldığı kurşun yaraları sonucu öldü. Haraç toplayıp müdafaası altındaki çiftçilere hisselerini vermek için gitmişti pazara. Satıcılardan birinin ikram ettiği portakalı soyarken vurulmuştu. Bu portakalın kendisine dikkat dağıtma emeliyle verildiği ve saldırganın tek başına hareket etmediği tez edilmişti sonradan. Meydan tıklım tıklım doluydu ancak hiç kimse tetiği çekenin kim olduğunu görmemişti. Simonetti hariç…

Apar topar hastaneye kaldırılan Simonetti, 12 saat boyunca can çekişmişti. Maresca ise son nefesine kadar eşinin başından ayrılmamış, gözyaşları içinde dualar etmişti. Simonetti, kendine geldiği kısa bir an karısına katilinin ismini fısıldamıştı. Dediğine nazaran tetiği çeken kişi düğünlerinde de bulunan kiralık katil Gaetano Orlando’ydu. Orlando’yu azmettirenin yine zerzevat meyve haracının başına geçmek isteyen Esposito olduğunu da söylemişti Simonetti.

Ömrünün sonuna kadar “Beyaz Atlı Prensim” diye andığı Simonetti’yi birkaç gün sonra toprağa veren Maresca, daha mezarlıktan ayrılmadan intikam yemini etmişti. O yıllarda bir bayanın bu türlü bir savda bulunması görülmüş şey değildi.

Maresca, Nadeau’ya yaptığı açıklamada, “O günler çok uzun ve yalnızdı. Ya eriyip gidecektim ya işleri düzeltecektim. İşleri düzeltmek dışında bir seçeneğim olmadığına karar verdim” diye konuşmuştu.

Bunun asıl sebebinin polisin hiçbir şey yapmaması olduğunu da söylemişti. 18 yaşında gebe bir mafya dulu ve kızı olmasına karşın, hukukun üstünlüğüne inanmış ve kocasının kendisine söylediklerini polise sözü sözüne aktarmıştı. Orlando bir noktada yakalanıp cezaevine gönderilmişti lakin savcılık Esposito’nun rolünü soruşturma konusunda gönülsüz davranıyor, “Kanıt lazım” diyordu. Maresca’ya nazaran ise ya Esposito’ya bulaşmaya yürek edemiyorlardı ya da bu adamı düpedüz koruyorlardı.

Esposito, Simonetti’nin vefatının intikamının alınacağından emindi. Bu yüzden Maresca’yı tehdit etmeye, çeşitli oyunlarla başını karıştırmaya başlamıştı. “Bir şey yaparsan hem sen hem de bebeğin bir anda ortadan kaybolursunuz, izinizi bile bulamazlar” diye iletiler gönderiyordu genç bayana. Ancak Maresca’yı hafife almak üzere çok büyük bir yanılgı yapmıştı.

4 Ekim tarihli ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü tez edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.

4 Ekim tarihli ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü sav edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.

KOCASININ İNTİKAMINI ÖLDÜRÜLDÜĞÜ YERDE ALDI

Maresca kocasını toprağa verdiği gün bu cinayeti Esposito’nun yanına bırakmamaya karar vermişti. O gün konuttan çıkarken Simonetti’nin silahını çantasına atmış ve bir daha yanından ayırmamıştı. Bir çete başkanının çocukları olduklarından hem o hem de kardeşleri silah kullanmayı çok uygun biliyorlardı. Babaları şahsen öğretmişti…

Simonetti’nin cenazesinden üç ay kadar sonraydı. Maresca’nın hamileliği hayli ilerlemişti. Maresca, 13 yaşındaki kardeşini de yanına alıp mezarlığa kocasının kabrini ziyarete gitmişti. Bir de Simonetti’nin öldürüldüğü pazara uğrayıp zerzevat meyve alacaklardı.

Maresca, pazara giderken Esposito’nun Corso Novara üzerindeki kahvecilerden birinden çıktığını fark etti. Kocasının vurulduğu noktanın çok yakınındaydılar. Esposito, Corso Novara üzerinde yürürken Maresca sürücüsü Nicola Vistocco’dan ona gerçek gitmesini istedi. Gereğince yaklaştıklarında arabayı durdurdu, aşağı indi ve adama ateş etmeye başladı. Bir anda silahlı çatışma başladı lakin Maresca otomobile atlayıp süratle olay yerinden ayrıldı. Sürücü sözünde hiçbir şey görmediğini söylese de hem o hem de Ciro cinayete yardım ve yataklık sürece suçlamasıyla yargılanarak mahpusa gönderildi.

Maresca başlangıçta Esposito’nun arabasının kapısını açmaya çalıştığını, ateş açma nedeninin kendini korumak olduğunu söyledi. 29 el ateş ettiğini hatırlamadığını, art koltukta oturduğu yerden “bir ya da iki kez” tetiği çektiğini söylüyordu. Lakin deliller, bilhassa de otopsi fotoğrafları o denli demiyordu. Simonetti’nin Smith&Wesson’ını ustalıkla kullanmış, akabinde kardeşinin altıpatlarını alıp Esposito’nun öldüğünden emin olmak istemişti. Kurşunlardan beş tanesi adamın başına isabet etmişti.

DAVA SÜRECİNDE HER KELAMI OLAY OLDU

Birkaç hafta saklandıktan sonra Maresca polise gidip yaptığını itiraf etti ve tutuklandı. Yaptığı her şeye karşın kocasının katilini azmettiren kişi yakalanmazken, kendisinin çabucak yargılanmasını manidar bulmuştu. Bunun Esposito’nun mahallî polisi denetim ettiği ya da muhbir olduğu manasına geldiğini düşünüyordu.

Mahkeme sürecinde en ufak bir pişmanlık belirtisi göstermedi hatta “Yine bahtım olsa tekrar yaparım” diye konuştu. Daha birinci günden, kanunsuzluk içinde kocasının intikamını almanın kendi görevi olduğunu söyledi. “Aşk için öldürdüm” deyip baygınlık geçirdi. Mahallî gazeteler duruşmaları günbegün izliyor, mahkemede söylediği her laf manşete taşınıyordu. Ne giydiği, uzun kirpiklerini nasıl kırptığı üzere ayrıntıları içeren haberler, Maresca’ya yıldız muamelesi yapıyordu.

Savcılık Maresca’nın kocasının intikamını almasını çete savaşının bir kesimi olarak nitelendirmiş ve ömür uzunluğu mahpusla yargılanmasını istemişti. Avukatı evvel Maresca’nın birinci tabirindeki argümanını tekrarlayarak nefs-i müdafaa savunması yapmıştı. Lakin bayanın “Aşk için öldürdüm” diye haykırması bu savunmayı boşa çıkarınca avukatı da “diletto per amore” savunmasına başvurdu.

Türkçeye onur ya da namus cinayeti diye çevirebileceğimiz bu başlık, o yıllarda İtalya’da kalp kırıklığının mazeret edildiği kabahatleri anlatmak için kullanılıyordu. O yıllarda bu cins cinayetler o kadar yaygındı ki kişinin “Namusumu korudum” ya da “Onurumu savundum” demesi 1990’ların ortasına kadar hafifletici sebep kabul edildi. Yaygınlığı azalmakla birlikte bugün de bilhassa bayan cinayeti üzere durumlarda bu tıp savunmalar yapılabiliyor.

SESSİZLİK YEMİNİNİ BOZMAYA CÜRET EDEBİLEN OLMADI

Maresca’yla eş vakitli olarak Simonetti’yi öldüren silahı ateşleyen Gaetano Orlando da yargılandı. İki dava da kamuya açık formda yürütüldü. Esposito’nun adamları duruşma salonunu bir gün bile boş bırakmıyor, İtalyan mafyasındaki tüm örgütlerin benimsediği “omerta” yani sessizlik yasasının uygulandığından emin oluyordu. Kürsüye çağırılan 85 görgü şahidinden neredeyse hiçbiri bir şey söylemedi. Kimse bir şey görmemişti, kimse bir şey bilmiyordu. Konuşan az sayıdaki şahidin söyledikleri de mahkemenin kararını etkileyecek şeyler değildi.

Kocasının intikamını almanın Maresca’nın hiç beklemediği bir sonucu oldu. Napoli’nin yeraltı dünyasında ikonlaşan ve Leydi Camorra unvanına kavuşan Maresca “madrina” yani mafya analarının birinci örneği oldu.

VERDİĞİ BİLGİLER KARŞISINDA ERKEN SALIVERİLDİ

Maresca’nın davası kısa sürdü. Genç bayan 24 yıl mahpusa mahkûm edildi. Temyiz sonucu cezası 13 yıl 4 aya indirildi, 10 yılı dolmadan da özgür bırakıldı. 1965 yılında kendisi için özel bir af çıkarıldı. Avukatları bilgi karşılığında mahpus müddetinin azaltılması için bir muahede yapmıştı. Ne var ki Nadeau’ya yaptığı açıklamada bunu reddeden Maresca, Esposito’nun kocasını öldürdüğüne dair yeni deliller ortaya çıktığını ve yargıcın nihayet gerçeği gördüğünü söylemişti.

Nadeau bu konuşmayı şöyle aktardı kitabında: “Anlaşmayı yapan savcının asistanı, cezanın azaltılmasının sebebinin Pupetta’nın verdiği bilgiler olduğunu doğrulamış olsa da onu gerçekle yüzleştirmenin bir manası yoktu. Nihayetinde bu bayan İtalyanların verita (doğru) dediği şeye çok az hürmeti olduğunu tekraren göstermişti.”