Oscar ödüllü Jennifer Lawrence: 14 yaşımdayken evden ayrıldım

◊ Birinci uzun metrajlı sinemanız “Causeway” ile Toronto Sinema Festivali’nde yer aldınız. Neler söyleyeceksiniz?
- Lila Neugebauer: Son 15 yılımı tiyatro direktörü olarak geçirdim, bu benim birinci uzun metrajlı sinemam. Kısa tutmaya çalışacağım, bu sinemaya dahil olan herkes ismine konuştuğumu biliyorum, bu türlü bir büyük bir şenliğe davet edilmekten ve bu türlü seçkin sinema yapımcılarıyla birlikte olmaktan büyük onur duyuyoruz. Kendimi çok duygulanmış hissediyorum. Bu sineması bu kadar içten bir coşkuyla kucakladığınız için teşekkür ederiz.

◊ Sinemada çok derin karakterler var. Bu karakterlerle oyuncularınızın nasıl başa çıktığını merak ediyorum... Öncelikle sinemanın baş kahramanı olarak sizden başlayalım Jennifer Lawrence....
- Jennifer Lawrence: Karakteri senaryoda okuduğumda içimde bir şeyler hissettim. Ben de 14 yaşımdayken meskenden ayrıldım ve meskenle olan ilgim her vakit karmaşık olmuştur. Lynsey’i de kendimle özdeştirdim. O da meskenini bulmaya çalışıyor. Bu durum beni duygulandırdı.

ANNEMİN KAYBIYLA UZUN VAKİTTİR TRAVMA YAŞIYORUM

◊ Sizin canlandırdığınız karakter de hayal edilemez bir trajedi yaşamış bir adam... Lynsey ile yolları nasıl kesişiyor?
- Brian Tyree Henry: Bu adam New Orleans’ta doğup büyüdü, orada hayatının en büyük trajedisini yaşadı ve bu yüzden oraya demirlendi.
Bence Lynsey üzere biriyle tanıştığı için meskenini ona açmaya karar verdi. Bence travma bu türlü bir şey, çok yalnız ve boş hissettiren bir boşlukta geziniyorsunuz. Sonra tek istediğiniz yalnızca bir kulak oluyor.

◊ Sizce travma ne, beşere ne hissettirebilir?
- Brian Tyree Henry: Bir sürü şahsî olabilir. Annemin kaybıyla hayatımda uzun vakittir travma yaşıyorum. Hatta bugün onun doğum günü... O yüzden bugün sineması izlemeden evvel tüm önyargılarımı birçok şeyi kendimden uzaklaştırdım. Bugünden öğrendiğim en büyük şey de şu oldu, yalnız değiliz ve her yerde mesken bulabiliyoruz.

BAZEN SÖYLENENLER ÇOK ZEHİRLİDİR

◊ Linda, sizin karakteriniz de geçmişte büyük acılar çekmiş... Karaktere hayat verirken neler hissettiniz?
- Linda Emond: Lynsey’nin annesi rolündeyim. İsmi Gloria... Herkes kadar yaralı. Bence hayatında sebep olduğu şeyler onun güzel bir annelik yapmasını imkansız hale getirdi. Bir yol bulup işleri yoluna koyan birtakım insanların tersine, o hiçbir vakit işe yarayacak bir yol bulamadı. Diğer bir dünyada Gloria üzere birinin bu fırsata sahip olmasını isterdim, lakin yapamaz. Kızı kadar uzağa gidemez. Kızının bir adım öne çıktığını görmek hoş bir şey.

◊ Lynsey ve erkek kardeşinin inanç üzerine işaret lisanıyla konuştukları sahne çok etkileyiciydi...
- Jennifer Lawrence: Evet, bence o sahnenin en güçlü yanı erkek kardeşinin “Orada kendime güvenmiyorum. Burada daha inançta hissediyorum” demesi...
Bence Lynsey, Afganistan hakkında bu türlü düşünüyor. İnançlı bir şeye ve gidecek bir yere sahip olmak konusunda bu türlü hissediyor. Bu, hapsedilmediğini, bir seçeneği olduğunu fark etmesine yardımcı oluyor. Bu sahnenin işaret lisanında çekilmesi çok güçlü zira bu sinemada çok fazla alt metin var.
Bazen söylenenler ve söylenmeyenler çok zehirlidir. O yüzden, o gürültülü ve güçlü sahnenin tam bir sessizlik içinde gerçekleşmesi büsbütün Lila’nın fikriydi ve bence şahaneydi.

Onlara müracaattan bu sineması yapamazdım

◊ Çekimlere başlamadan evvel gaziler ve gazi kuruluşları hakkında yaptığınız araştırmalar çok ses getirdi... Sinemanın ön hazırlık sürecinden bahseder misiniz?
- Lila Neugebauer: Travmatik beyin hasarı alanındaki tıp uzmanlarına manalı bir formda müracaattan bu sineması yapamayacağım başından beri açıktı. Bu yüzden, senaryonun gelişimi boyunca, hazırlıkta ve çekim sırasında nörologlar, mesleksel fizyoterapistler ile uzun uzun konuşma ve müşavere fırsatı buldum. Ayrıyeten New Orleans VA’da çok vakit geçirdik. Oradaki fizyoterapist ve ergoterapistler, sinemadaki fizikî çalışmamızı ve rehabilitasyon fotoğrafçılığımızı bilgilendiren değerli bilgilerle bizi donattı. Gaziler ve ABD Silahlı Kuvvetleri servis üyeleriyle de görüşmeler yaptım. Ve şunu da eklemek isterim ki, çekim yaparken her vakit yanımızda o beşerler, ergoterapistler ve fizyoterapistler vardı.

◊ Bu sinemada geçen birçok tema göz önüne alındığında, travma, şifa, gaziler vb... İnsanların sizden almasını istediğiniz birinci şey ne olurdu?
- Lila Neugebauer: Sanırım sinema, kendimize ve tahminen de ömür şartları, zorlukları hakkında hiçbir şey bilmediğimiz öbür insanlara karşı sabırlı olmaya bir davet olabilir.